Mijn doel “moeilijker dan gedacht”.

” Ik leef immers maar twee keer!! “

Mijn doel om volgend jaar mei/juni een trailrun van 13km te gaan doen.

Ik zou jullie van mijn vorderingen op de hoogte houden. Ondanks dat ik nu even op mij heb laten wachten…. heb ik ondertussen wel geleerd doelen proberen te halen, gaat met vallen en opstaan.

Dus om dit doel te gaan halen moet er een hoop werk worden verzet. En hard worden getraind, in mijn geval HEEL erg hard. En nou net dit…is hetgeen wat mij heel moeilijk afgaat op sommige momenten, zeker op dit moment even. Mijn hoofd en dus ook mijn lijf kan het even niet meer bolwerken. Soms weet ik echt even niet meer of ik nou van voor of van achteren leef.

Na mijn transplantatie zat ik in zo’n hyper flow dat ik dacht dat ik de hele wereld wel aan kon. Dat kan ik op zich ook wel, maar even niet in het tempo waar ik in was begonnen.

Fanatiek als ik ben ga ik trouw 2x in de week naar de fysio, 1x naar mijn pt. trainster en daarnaast probeer ik ook nog het hardlopen op te pakken. Dus het is hier soms als ik niet goed plande een hele schoenen wissel van de ene sport naar de andere..

Ook mijn gewone leventje waar ik heel goed voor mezelf moet zorgen, draait nog door. Dus de afspraken rondom de transplantatie en mijn CF denk aan het ziekenhuis, psycholoog, genoeg rust inpassen, etc… mogen zeker niet uit mijn agenda geschrapt worden.

Daarnaast vind ik het ook wel weer erg leuk en fijn om naar mijn werk te gaan. Dus hoppa binnen 9 maanden werken we ook gewoon onze uurtjes weer. JA, ik ben trots dat zeker!!Maar voor mij op dit moment zeker mijn redding dat door alle voorgaande omstandigheden mijn contract nog maar 10 uurtjes is.

Gelukkig ben ik geen controlefreak en perfectionist… ahhhum wel dus!! Dus daarnaast moet mijn huisje aan kant zijn en wil ik ook nog een leuk en gezellig mens voor mijn omgeving zijn. En vooral voor alle mensen klaarstaan.

STOP!! Zei mijn longarts toen ze naar mijn bovenstaande verhaal luisterde.Ik word al moe als ik naar jou verhaal luister. Het is ontzettend knap van je wat je allemaal neerzet. Maar dit ga je niet volhouden en je bent dus nu al roofbouw op je lichaam aan het plegen. (Best een prestatie toch binnen 9 maanden😉) Hier moet dus echt een tandje af…. Je donor heeft je nieuwe longen gegeven zoals jij zegt “voor je tweede leven”. En het is dus niet de bedoeling, dat ze het hierdoor binnen een No-time gaan begeven. Je zit nog in je revalidatie proces en jij bent er een inhaal race van aan het maken, zonder eigenlijk echt te genieten. Tja, als je het iemand zo hoort zeggen, kun je het eigenlijk niet echt meer ontkennen. Het zijn harde feiten maar zo ontzettend waar.<

Op haar advies ben ik een mindfulness training gaan volgen en Miss. Stuiterbal heeft er baat bij. Ik weet het…weer een agendapunt erbij in de week. Maar daarnaast probeer ik toch meer rust in te bouwen. Denk alleen al aan minder sociale afspraken maken, telefoon meer op stil en wegleggen, op tijd naar bed. En probeer iets minder perfectionistisch te zijn. En vooral geen twee trainingen op één dag te doen. Maar bovenal meer genieten van het hier en nu!

<<<<

Mijn hardloop trainingen gaan dus wel gewoon door… alleen niet altijd zoals ik zou willen.

Gedurende het hardlopen werd ik erg gefrustreerd. In veel sporten heb ik altijd kunnen smokkelen. Maar in hardlopen gaat dit gewoonweg niet. Je hebt je ademhaling en een goede pas en houding nodig om het vol te kunnen houden. Laat dat eerste nou bij mij al een groot probleem zijn….Aangezien ik ruim 37 jaar haast niet en dus heel hoog heb geademd. Dus het opbouwen wil nog niet echt lukken. Ik liep eerst samen met een ontzettende lieve dame die mij hierin begeleide. Ontzettend dankbaar hiervoor… Maar praten kan ik al niet onder het rennen, dus dan maar naar haar luisteren, snel antwoord op alles geven als ik stukjes liep tussendoor, dus van echt herstellen kwam het eigenlijk niet. Voor mij niet fijn dat ik naar mijn idee met de week slechter ging lopen mede doordat, mijn lichaam ook zo onwijs moe van alles was. Maar vond het voor haar niet fijn dat ze haar tijd opofferde en ik halverwege moest afhaken of dat ik de hele weg niks kon zeggen en dus gefrustreerd werd. Ook niet heel erg gezellig!

Dus ik heb besloten dat ik het voorlopig toch alleen wil gaan proberen op te gaan pakken. Ik doe dit met een loopprogramma in mijn oren en een muziekje op. En ik kan mij nu 100% focussen op mijn ademhaling.

Daarnaast overleg ik met mijn fysio wat wel en niet slim is en waar nodig plannen we een loopsessie in.Maar dat ik mijn doel nog steeds wil nastreven, dat staat nog steeds vast!!!

Dus hou mij in de gaten….

Liefs,

Sylvia

12 antwoorden op “Mijn doel “moeilijker dan gedacht”.”

  1. Je hoeft je niet te bewijzen Syl, dat heb je inmiddels al gedaan..!! Ik denk niet dat er veel mensen zijn met zo’n “levensspirit”!! Bouw alles rustig op, dan gaat het ook lukken, succes, “you can do it..!!”XXX de “Buufjes”.!

  2. Zóóóó herkenbaar Sylvia!!! Je bent exact dezélfde cyclus aan het doorlopen zoals ik het ervaar. Toen ik je boor het eerst ontmoette in het UMCU dacht ik waarachtig: ‘die zit óók nog vól adrenaline door de belevenis van het 2e leven!’ … Precies zo’n ‘vallen-opstaan-en-weer-doorgaan-instelling’ zoals ik het óók dacht te doen… èh-èh… “tikkie terug Jaap!” Want ongeveer 1/2 tot 3/4 jaar láter komt die man met de hamer pas!!! Want figuren zoals jij en ik stellen hun doelen zoals we ze stelden in ons 1e leven. Met een hóge lat en lekker tégen het randje van ons kunnen aan.
    Helaas merk je achteraf dat je die doelen niet meer zomaar haalt! … want er is iets gebeurd waarom we niet meer ‘de oude zijn’ … we zitten in een 2e leven!!! We hebben wel volop lucht maar tóch een heftige operatie gehad met voorafgaande traumatische ervaring van de dood. Daarbij slikken we voortaan chemicaliën om te blijven leven! Die chemicaliën maken onze weerstand zwak en vreten aan onze nieten en vooral de grote spiergroepen!! Als we trainen voor hetzelfde resultaat als in ons 1e leven, dan moeten we 2x zo hard trainen dan normaal!!! Want medicatie breekt de spiergroepen af… en eiwitten (opbouwers vd spieren) mogen we niet te veel in overvloed want dát is weer extra ballast voor onze nieren !!! Netzoals die Prograft en Cellcept-medicatie.
    Ook mijn advies en ervaring zegt tegen jou: “Leer je lichaam opnieuw kennen en gun je 1-2 jaar rust. Geniet van je dierbaren en het prachtige leven. Leerbjezelf vooral kennen voordat je nieuwe doelen stelt. Dit vóórkomt frustraties en teleurstellingen zoals ik ze ook heb meegemaakt. Jij bent een sterke vrouw … je haalt je doelen wel … maar geef het even 1-2 jaar de tijd. Groetties van een ouwe rot als lotgenoot … M@urice Mollet

    1. Dat is het ook, het opnieuw leren kennen van je lichaam… Maar jeetje dat is even moeilijk!! Niet iets wat je even doet vandaar dat ik mezelf soms dan ook goed tegen kom. Maar wat betreft mijn doelen ik kijk wel hoever ik ermee ga komen. En anders drastisch bijstellen die boel!
      Maar mezelf nu op voorhand al terug trekken heeft niks met mijn “nieuwe vrienden” te maken maar dat zit gewoon in mijn pitbull karakter. 😉
      Ik ga dus hard mijn best doen met in mijn achterhoofd dat niet mijn doel maar ik het belangrijkste ben.
      Thanks voor je advies X

    2. @M.Mollet

      Dat is het ook, het opnieuw leren kennen van je lichaam… Maar jeetje dat is even moeilijk!! Niet iets wat je even doet vandaar dat ik mezelf soms dan ook goed tegen kom. Maar wat betreft mijn doelen ik kijk wel hoever ik ermee ga komen. En anders drastisch bijstellen die boel!
Maar mezelf nu op voorhand al terug trekken heeft niks met mijn “nieuwe vrienden” te maken maar dat zit gewoon in mijn pitbull karakter. 
Ik ga dus hard mijn best doen met in mijn achterhoofd dat niet mijn doel maar ik het belangrijkste ben.
Thanks voor je advies X

  3. He topper,!!
    Je mag trots zijn op alles wat je allemaal al bereikt hebt en dat in pas 9 maanden!
    Super knap!!
    Goed dat je een tandje terug gaat , en ga lekker genieten ! Je doel heb je eigenlijk al bereikt !! Kijk waar je staat topper! Wij zijn in iedergeval super trots op je , we houden van je ❤️

  4. Zo enorm trots op jou , wat je nu al hebt bereikt, maar nu even rust, om heerlijk te genieten van de kleine dingen . Gewoon kunnen praten, lachen en ademen . Hoe fantastisch is dat lieverd!

Geef een reactie